Bir Gün Elbet

Dünyaya düştüğü günden beri Yeni bir cennet arayışında insan Bu uğurda hikâyeler biriktiriyor Yetmiyor, anda kalıp seyrediyor Her şeye rağmen yürüdüğü bu yolda Güzel görmeye, güzel düşünmeye, Düşse de güzel düş/mey/e çabalıyor Dahası, anlaşılmak istiyor insan Hüznünü, sevincini, sevgisini paylaşmayı Dünya küfesini sırtlayabilmeyi Huzura erebilmeyi diliyor sadece Solmayan Umutlar taşıyor cebinde Ve inanıyor çocuk saflığıyla Bir gün elbet çiçek açacak o umutlar